فرهنگ فوتبال در کشورهای مختلف به طرز چشمگیری متفاوت است و این تفاوت‌ها اغلب ریشه در تاریخ، جامعه و ارزش‌های ملی آن کشورها دارد. در برخی کشورها، فوتبال صرفاً یک ورزش نیست، بلکه بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت ملی و زندگی روزمره مردم است. برای مثال، در برزیل، فوتبال به عنوان "o País do Futebol" (کشور فوتبال) شناخته می‌شود و شور و اشتیاق به این ورزش در تمام سطوح جامعه نفوذ کرده است. خیابان‌ها پر از کودکانی هستند که فوتبال بازی می‌کنند و موفقیت تیم ملی به عنوان یک رویداد ملی جشن گرفته می‌شود.

در آرژانتین نیز، فوتبال چیزی فراتر از یک بازی است و با احساسات عمیق ملی گره خورده است. رقابت شدید بین باشگاه‌هایی مانند ریور پلاته و بوکا جونیورز (Superclásico) نمادی از این شور و هیجان است. اسطوره‌هایی مانند دیگو مارادونا جایگاه تقریباً مقدسی در فرهنگ فوتبال آرژانتین دارند و پیروزی‌های تیم ملی به عنوان افتخارات ملی مورد تجلیل قرار می‌گیرند. این عشق و تعصب به فوتبال در تمام جنبه‌های زندگی آرژانتینی‌ها مشهود است.

در انگلستان، که اغلب به عنوان مهد فوتبال مدرن شناخته می‌شود، فرهنگ فوتبال عمیقاً در جوامع محلی ریشه دوانده است. حمایت از یک باشگاه معمولاً از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود و روزهای مسابقه رویدادهای مهم اجتماعی محسوب می‌شوند. رقابت‌های محلی و ملی، همراه با سنت‌های دیرینه هواداری و سرودهای خاص هر باشگاه، بخش مهمی از هویت انگلیسی را تشکیل می‌دهند. با این حال، در سال‌های اخیر، با تجاری‌سازی و جهانی شدن لیگ برتر، این فرهنگ سنتی با تغییراتی روبرو شده است.

در اسپانیا، فوتبال با سبک بازی منحصربه‌فرد "تیکی تاکا" و رقابت‌های شدید بین باشگاه‌هایی مانند بارسلونا و رئال مادرید شناخته می‌شود. فرهنگ هواداری در اسپانیا بسیار پرشور است و استادیوم‌ها مملو از تماشاگرانی هستند که با سرودها و پرچم‌های رنگارنگ از تیم‌های خود حمایت می‌کنند. پیروزی‌های تیم ملی اسپانیا نیز جشن‌های گسترده‌ای را در سراسر کشور به همراه دارد و فوتبال به عنوان یک عامل اتحاد ملی عمل می‌کند. به طور کلی، فرهنگ فوتبال در هر کشور بازتابی از تاریخ، ارزش‌ها و احساسات مردم آن سرزمین است.